NAMORARSE EN GALEGO

Iste meu sentir,

que dende que son sento,

eche un amor, un querer,

que ás veces, a demasía, vira a lamento.

Un querer pecho e denso,

coma unha longa noite de inverno,

que sala a miña artesa de sentimentos,

deixando intacto e protexido,

o pulo herdado da saudade.

Saudade que se agocha,

que só aflora,

ao escoitar o rumor da nosa fala,

ou ao albiscar o accidentado verde,

da nosa belida e inesquecible paisaxe.

Aínda que non canse a pena,

na súa penitencia de penar,

cando a oleaxe te envolve,

nin deixe deprimidamete de bater no chan,

a chuvieira bébeda de carraxe.

Camiño na memoria,

roteiros de toxos

e de xestas brincadeiras,

soño que adiviño a ollar vistas,

dende o refuxo do alto do monte.

Sobrevoo a serpe que labra o río,

e que ten a ría por cabeza,

e aterro nunha praia para sentirme faro,

peiteado a diario polo ar,

coma inpertérrita testemuña,

da insondable riqueza,

que atesoura o mar.