Unha landra enfeitizada
que se bicou coa terra.
Un carballo para Xoán
e un anaquiño de leira.
Un carballo para Xoán,
que resista a máis forte das saraibas,
que o protexa da solleira
e acubille esperanza.
Un carballo para Xoán
onde aniñen paixón e desexos,
e soños que aprederán a voar
con cadanseu latexo.
Un carballo para Xoán,
de caste castrexa,
zume de morriña
e polas de mar.
Un carballo para Xoán,
e un anaquiño de leira,
cos seus aneis de memoria
onde arar primaveras.
que se bicou coa terra.
Un carballo para Xoán
e un anaquiño de leira.
que resista a máis forte das saraibas,
que o protexa da solleira
e acubille esperanza.
onde aniñen paixón e desexos,
e soños que aprederán a voar
con cadanseu latexo.
de caste castrexa,
zume de morriña
e polas de mar.
e un anaquiño de leira,
cos seus aneis de memoria
onde arar primaveras.
me resulta dificil escribir otro idioma y sin cara es triste pero no puedo lo siento gracias por comentarme
ResponderEliminarbueno te traduje y te felicito me has encantado saludos
ResponderEliminarTiene esa fuerza que tiene el caballo, tu poema.
ResponderEliminarUn abrazo, feliz Domingo