Os testos, as potas,
brúan na prancha da cociña,
a liorta está servida.
Escolle garfo
ou arma branca,
e rilla contra a fame,
na carta ou no menú,
isto si que é felicidade.
Molla
e encharca ben o pan,
coma se fose
este o derradeiro xantar.
Porque voltarán,
voltarán as tempadas,
pero ¿Quén sabe?,
se as capturas serán peores,
se os xabaríns seguirán sabendo,
se o galo de Mos
escapará do coitelo,
se a cabra chegará a vella,
se pasará o escabeche polo xurelo,
se a raia será a meunière,
se o xamón asado será bocadillo,
ou se os voadores terán o seu guiso.
